GPC Vlissingen ziet, dan nog als GPC, op 1 juni 1954 het levenslicht. In de ruim 60 jaar die volgen is de club uitgegroeid tot een volwassen voetbalvereniging, waar de combinatie tussen plezier en prestatie nog altijd hoog in het vaandel staat.
1949 – 1954: De Oorsprong
Voor de echte oorsprong van GPC Vlissingen moeten we terug naar 1949. Op 23 april van dat jaar nemen enkele medewerkers van de PTT in het oude postkantoor aan de Steenen Beer in Vlissingen het initiatief tot oprichting van een personeelsvereniging. Mannen van het eerste uur zijn onder andere Pierre van Hoorn en Anton Hendrikse. Binnen deze vereniging kunnen PTT’ers vanaf dan tafeltennissen, biljarten én voetballen. Onder de naam Sport en Ontspanning (S&O) PTT komen de voetballers uit in de landelijke PTT-competitie, met uitsluitend PTT-werknemers. Niet lang daarna wijzigen de diensten van het personeel, waardoor spelers steeds vaker afwezig zijn omdat ze moeten werken. Op zoek naar oplossingen komt de personeelsvereniging terecht bij de Gemeente Vlissingen. Het komt tot een fusie. Op 1 juni 1954 bundelen beide personeelsverenigingen hun krachten. De Gemeente Post Combinatie is geboren.
1954 – 1964: Van Zomeravondvoetbal naar de KNVB
Met spelers die gewend waren op recreatieve basis te voetballen, werkt GPC in de eerste jaren de competities af in het zomeravondvoetbal. Daar vallen ook de eerste successen van de club te noteren. In 1960 en 1962 wordt GPC kampioen van de zomeravondcompetitie. Door die successen en het groeiende ledenaantal gaan er steeds meer stemmen op om het zomeravondvoetbal te verlaten en de overstap te maken naar de KNVB-zaterdagvoetbalcompetitie.
In 1964 waagt de club de sprong. Als de competitie al is begonnen, wordt GPC alsnog ingedeeld in de derde klasse van de afdeling Zeeland. De start mag er zijn: de club wint zijn eerste wedstrijd onder de vlag van de voetbalbond met 9-2 van het derde elftal van VCK.
1964 – 1974: Ledengroei
GPC eindigt dat eerste seizoen op de tweede plaats in de derde klasse. Die goede klassering blijkt geen toevalstreffer. GPC groeit als club gestaag, wat in 1967 al resulteert in het toetreden van een tweede elftal tot de KNVB-competitie, en het eerste elftal eindigt in de eerste vier seizoenen steevast bij de top-3. De ploeg ontpopt zich als doelpuntenmachine; in die eerste jaren scoort het regelmatig meer dan 100 keer per seizoen. In 1969 behaalt GPC zijn eerste échte succes onder de vlag van de KNVB. Door een 7-0 overwinning op Domburg 3 kroont het zich tot kampioen van de derde klasse B. Recht op promotie geeft de titel niet: GPC moet via de nacompetitie de tweede klasse zien te bereiken. De eerste wedstrijd wordt nog met 8-4 van ZSC gewonnen, maar de tweede wedstrijd gaat met 1-2 verloren tegen Sluis. Omdat Sluis ook van ZSC wint, grijpt GPC naast promotie naar de tweede klasse. In datzelfde 1969 viert GPC het 20-jarig jubileum met een groot voetbal- en biljarttoernooi en een feestavond in sporthal Baskensburg. De oprichtingsdatum van 1 juni 1954 zou pas later gehanteerd worden.
Einde zomeravondvoetbalclub
Einde zomeravondvoetbalclubOm de ambities kracht bij te zetten, stelt GPC in 1970 met Hans de Bruin voor het eerst een trainer voor de eerste selectie aan. De Bruin blijft één seizoen trainer van GPC, waarna hij wordt opgevolgd door Jo Jansen. Dat seizoen is er wel succes voor het tweede elftal, dat zich tot kampioen kroont van de vierde klasse. Een ander unicum is dat ook het derde elftal die jaargang ook de stap naar het KNVB-voetbal maakt. Daarmee spelen alle elftallen van GPC bij de bond en is het de status van zomeravondvoetbalclub definitief voorbij. In de jaren die volgen komen er meer elftallen bij: in 1972 spelen er vijf seniorenelftallen in de bondscompetitie. Een conflict bij Walcheren zorgt er in 1971 ineens voor dat GPC beschikt over een grote jeugdafdeling. Het bestuur en de jeugdcommissie van de andere Vlissingse vereniging liggen overhoop en dat zorgt ervoor dat ruim 50 jeugdspelers overstappen naar GPC. Zo kan het dat de club begin jaren ’70 is uitgegroeid tot een volwaardige vereniging binnen de stad Vlissingen.
GPC 1 en GPC 2 kampioen
In 1973 plukt GPC de vruchten van de groei die het doormaakt. Zowel het eerste als het tweede elftal worden kampioen van de derde klasse. GPC 1 doet dat door geen enkele wedstrijd te verliezen. Dit keer zit er wel directe promotie aan het kampioenschap vast, waardoor de club in 1974 met twee elftallen in de tweede klasse actief zal zijn.
1974 – 1984: Ons eigen clubhuis
Dat de titel in 1973 voor het eerste elftal geen toevalstreffer is, blijkt een seizoen later. Ondanks een trainerswissel halverwege het seizoen, Jo Jansen vertrok naar profclub NAC en Nol Schuit nam zijn taken over, pakt GPC 1 in zijn eerste seizoen in de tweede klasse direct de titel. Promotie naar de eerste klasse van de afdeling Zeeland is daarmee een feit, en voor het eerst komt voetbal op landelijk niveau in zicht. Voor GPC 2 bleek de tweede klasse wel een niveau te hoog. Met slechts één overwinning wordt de ploeg laatste en degradeert het weer naar de derde klasse.
Al na de eerste wedstrijd in het seizoen ‘74/’75 concludeert de nieuwe trainer Gilles Sohie, dat GPC het moeilijk zal krijgen in de eerste klasse. Het blijken geen loze woorden. Pas na 15 wedstrijden boekt de ploeg zijn eerste zege. Toch degradeert GPC dat seizoen niet. Mede door vele belangrijke doelpunten van Rinus Meulmeester kent het een goed slot van de competitie en ontsnapt het op de laatste speeldag aan een snelle terugkeer naar de tweede klasse. In de jaren die volgen groeit GPC uit tot een stabiele eersteklasser in de afdeling Zeeland. Het is een enkele keer zelfs dichtbij promotie naar het landelijke KNVB-niveau. De grootste successen boekt de vereniging deze jaren echter buiten het veld.
Op 12 november 1973 wordt Jo Schets, lid van de technische commissie en werkzaam in de bouwnijverheid, door het bestuur benaderd om het plan om een eigen clubhuis te bouwen uit te werken. Tot die tijd had GPC onderdak bij buurman VC Vlissingen. In de jaren die volgen wordt er hard aan het plan gewerkt. Er wordt geld ingezameld door verschillende loterijen en rommelmarkten en er worden subsidieaanvragen gedaan bij de KNVB en NSF. Over de plek waar het clubgebouw zou moeten verrijzen is lang discussie. In 1975 wordt binnen de Gemeente Vlissingen voor het eerst gesproken over een mogelijke locatie en pas in 1977 wordt de definitieve plaats vastgesteld. In november van dat jaar slaat de toenmalige wethouder van Openbare Werken, de heer Smit, de eerste paal voor het clubhuis aan de Bosweg. 
Om de kosten van de bouw wat te drukken, is met de aannemer afgesproken dat GPC een deel voor het werk voor eigen rekening zal nemen. Veel leden steken de handen uit de mouwen om de funderingen te leggen en gleuven te graven. Op 1 juni 1978 opent voorzitter Anton Hendrikse het gebouw officieus. Een dag later wordt ter gelegenheid van die opening een wedstrijd gespeeld tegen eerstedivisieclub Veendam. De wedstrijd gaat met 10-3 verloren. In september wordt de officiële opening verricht door burgemeester Westerhout. In een korte toespraak zegt de burgemeester ‘diep onder de indruk te zijn’ van wat de leden van GPC aan zelfwerkzaamheid hadden gepresenteerd.
Gilles Sohier neemt in 1977 afscheid als trainer van GPC. Hij wordt opgevolgd door Jan Provoost. In zijn eerste seizoen mist Provoost maar net promotie naar de eerste klasse en aan het begin van het seizoen ‘78/’79 wordt GPC dan ook gezien als een van de topfavorieten voor de titel. Ten onrechte, zou blijken, want pas op de laatste speeldag ontloopt de ploeg van Provoost degradatie naar de tweede klasse. Eind mei 1979 wordt voor de eerste keer het 30-jarig jubileum van GPC gevierd. Nog altijd wordt 1949 als oprichtingsjaar gezien. Piet Baart is na dat seizoen de opvolger van Jan Provoost, die terug naar de jeugdafdeling van VC Vlissingen gaat. Onder Baart eindigt GPC twee keer roemloos in de middenmoot. Ook Jan Kapelle, in 1981 opvolger van Piet Baart, eindigt in zijn eerste seizoen halverwege de ranglijst. In zijn tweede seizoen zijn de resultaten beter. GPC doet tot diep in het seizoen mee om de titel, maar eindigt uiteindelijk in de subtop. Opnieuw ziet de vereniging een poging de stap naar het landelijke voetbal te maken in het zicht van de haven stranden.
1984 – 1994: 30-jarig jubileum en ORANJE op bezoek
Het ‘nieuwe’ clubhuis is in 1984 het decor voor een heuse wereldrecordpoging. Vier jonge leden van GPC doen een aanval op het wereldrecord tafelvoetbal. De poging is mede ter gelegenheid van de tweede keer dat het 30-jarig bestaan van GPC wordt gevierd. Inmiddels is de oprichtingsdatum definitief veranderd naar 1 juni 1954. De vier spelen uiteindelijk ruim 53 uur en slagen daarmee in hun recordpoging. Ze worden opgenomen in het Guinnes Book of Records. Een ander onderdeel van het 30-jarig jubileum is een wedstrijd tegen het Zeeuws Elftal, op 16 juni. GPC wordt die dag versterkt met profvoetballers Jan Poortvliet en Ronny van Poucke. Helaas moest Danny Blind op het laatste moment afzeggen. GPC won, mede door de aanwezigheid van Van Poucke en Poorvliet, met 7-3.
In 1985 gebeurt dat wat al een tijdje in de lucht hangt. In het seizoen ‘83/’84 is GPC lang een van de degradatiekandidaten maar redt het uiteindelijk nog het vege lijf, een jaar later is een stapje terug onafwendbaar. Het is het laatste seizoen van trainer Jan Kapelle. Hij wordt opgevolgd door Hans Hendrikse, die van het tweede elftal 
doorschuift. Hendrikse, en met hem heel GPC, heeft maar één doel: zo snel mogelijk terugkeren naar de eerste klasse afdeling om vervolgens een nieuwe poging te wagen door te stoten naar het landelijke niveau. Na zes wedstrijden staat GPC met twee punten op de laatste plaats. Promotie lijkt erg ver weg voor Hendrikse en zijn ploeg, maar dan begint het te draaien. Vijftien keer op rij wordt er gewonnen, inclusief de kampioenswedstrijd tegen directe concurrent Wissenkerke. Bij de terugkeer in de eerste klasse presteert GPC opvallend goed. Het is zelfs een tijdje koploper, strijdt lang mee om de bovenste plekken en eindigt uiteindelijk netjes als zesde.
Het seizoen ‘87/’88 kent sportief weinig noemenswaardigheden. Onder de nieuwe trainer Adrie van Huizen grijpt GPC net naast een periodetitel en eindigt uiteindelijk in de middenmoot. Het hoogtepunt van het seizoen is op zaterdag 25 mei 1988. In aanloop naar het Europees Kampioenschap in Duitsland speelt het Nederlands Elftal op het hoofdveld van VC Vlissingen tegen Serooskerke. Na de wedstrijd schuift de selectie in het clubhuis van GPC aan voor een koud buffet. Ruud Gullit, Marco van Basten, Frank Rijkaard, Rinus Michels; ze hebben allemaal gegeten aan de Bosweg. En dat het een goed buffet was, bleek wel toen Oranje bijna een maand later de Europese titel in de wacht sleepte.
In 1989 gaat dan eindelijk de lang gekoesterde wens in vervulling. Trainer Adrie van Huizen is voor het seizoen duidelijk: Rillandia is de sterkste ploeg in de competitie en GPC maakt samen met een aantal andere ploegen kans op de tweede plaats. De trainer krijgt gelijk. Niet alleen blijkt Rillandia inderdaad ongenaakbaar, ook heeft hij de kansen van zijn eigen ploeg goed ingeschat. Met een 3-3 gelijkspel bij SKWNK legt GPC op de voorlaatste speelronde definitief beslag op de tweede plaats, een plaats die dit seizoen recht geeft op promotie naar de vierde klasse van de landelijke KNVB-competitie. Daar waar zo lang zonder resultaat voor gevochten is, is dan eindelijk een feit: GPC verlaat de afdeling Zeeland.
GPC houdt zich in het eerste seizoen in de vierde klasse prima staande. Het wint meer dan het verliest en eindigt knap als vijfde. Bijna levert het ook voor het eerst in de historie de Zeeuws topscorer. Topschutter Ron Louwerse heeft lang de beste papieren om de titel in de wacht te slepen, maar wordt op de laatste speeldag achterhaald. Onder de nieuwe trainer Leen Verburg bewijst GPC in het seizoen ‘90/’91 andermaal dat het niet misstaat in de vierde klasse KNVB. Het wint zelfs de derde periode en mag in een drieluik met SPS en NOAD’67 strijden om een plek in de derde klasse. GPC wint van SPS en heeft door een beter doelsaldo aan een punt tegen NOAD’67 genoeg voor promotie. In Sint-Philipsland blijft het lang 0-0, tot een kwartier voor het einde de thuisploeg op 1-0 komt. GPC krijgt in de slotfase een grote kans op de gelijkmaker maar moet toezien hoe het uiteindelijk diep in blessuretijd 2-0 wordt. Een doelpunt met een zwarte rand: achteraf bleek dat GPC bij een 1-0 nederlaag gepromoveerd zou zijn geweest.
Van het op een haar na missen van promotie naar de derde klasse KNVB tot degradatie naar de eerste klasse afdeling. Het overkomt GPC in 1992. Onder Hans Hendrikse, die de naar Colijnsplaatse Boys vertrokken Leen Verburg opvolgt, kan GPC geen vervolg aan het sterke seizoen ‘90/’91 geven. Na drie jaar keert de club weer terug op het zo verfoeide afdelingsniveau. Dat verblijf is echter van korte duur. GPC wint in het seizoen ‘92/’93 de eerste periodetitel en mag aan het einde van het seizoen met VCK uitmaken wie er promoveert. GPC wint thuis met 3-1 en in Koudekerke is het met 1-2 te sterk: opnieuw maakt GPC de stap naar de ‘grote’ KNVB.
1994 – 2004: 40-jarig jubileum en het clublied op CD
In juni 1994 staat GPC uitvoerig stil bij het 40-jarig jubileum. Zo wordt er onder andere een boek uitgegeven met de titel ‘Daar Bij De Golven Van De Schelde’, de eerste regel van het clublied van de vereniging. Tegen alle verwachtingen in handhaaft GPC zich in de vierde klasse KNVB. Een jaar later, Hans Hendrikse is inmiddels door Toon van der Linden afgewisseld als trainer, is degradatie niet af te wenden. GPC heeft een waterkansje om zich op de slotdag te handhaven: het moet winnen bij Kogelvangers, dat zich een week eerder tot kampioen had laten kronen. Van champagnebenen is bij de kampioen geen sprake. GPC verliest met 9-0 en degradeert.
Promoveren en een stabiele vierdeklasser worden. Dat is in de zomer van 1995 de ambitie van GPC. De club krijgt hulp van de KNVB. De bond is bezig aan een grote reorganisatie van het amateurvoetbal, met als doel het invoeren van de Hoofdklassen en het afschaffen van de regionale afdelingen. In het seizoen ‘95/’96 is daardoor een versoepelde promotieregeling van kracht. De top vier van de eerste klasse promoveert rechtstreeks naar de derde klasse. GPC is een van de titelkandidaten, maar kan die rol niet waarmaken. Het wordt uiteindelijk zesde. Toch is promotie nog niet uitgesloten. Niet vier, maar vijf ploegen promoveren rechtstreeks en de nummer zes mag via de nacompetitie proberen de derde klasse te bereiken. In een drieluik met Klundert en GVV komt GPC tekort en grijpt het definitief naast promotie. Het keert dan wel terug in de vierde klasse, maar blijft op het niveau van de eerste klasse afdeling spelen.
Als absolute favoriet voor het kampioenschap begint GPC in 1996 voortvarend aan de competitie. Het komt de eerste acht wedstrijden nauwelijks in de problemen (21 punten, 40 doelpunten voor en 7 tegen) en wint de eerste periodetitel. Het prijsje is mooi meegenomen, maar voor GPC telt alleen de titel. Concurrent Nieuwland blijft lang in het spoor, maar op de voorlaatste speeldag sleept GPC in stijl het kampioenschap binnen. Cadzand wordt met 10-2 te kijk gezet. Een jaar na de teleurstelling van het missen van promotie naar de derde klasse, zet GPC eindelijk de stap omhoog. Na de reorganisatie binnen de KNVB wijzigt voor de vereniging de doelstelling. Uitgroeien tot een stabiele derdeklasser is nu het streven. Dat lukt. In het debuutjaar laat GPC zien dat het de mogelijkheden heeft om goed mee te draaien op het hogere niveau. GPC scoort veel, maar krijgt ook veel doelpunten tegen. Het levert bizarre uitslagen op. In een oefenwedstrijd wint GPC met 10-5 van Nieuwdorp en in de competitie scoort GPC drie keer tegen koploper Rillandia, maar moet het ook vijf treffers incasseren. Uiteindelijk wordt GPC knap vierde.
Eind jaren ’90 komen binnen GPC de eerste signalen door dat het beschikt over een buitengewoon getalenteerde groep jeugdspelers. De A-junioren promoveren naar de Hoofdklasse, een niveau waarop nooit eerder een jeugdteam van GPC speelde. De B-junioren komen in de competitie op een veel lager niveau uit, zij spelen zelfs nog een voor- en najaarscompetitie, maar presteren het schier onmogelijke door via overwinningen op het landelijk spelende Terneuzen en Terneuzense Boys de bekerfinale te halen (8-0 verlies van Oostkapelle). De prestaties van de jeugdelftallen blijven binnen de vereniging niet onopgemerkt. De club beschikt over een gouden generatie en het besef dat de club omhoog kan gaan kijken begint langzaam te groeien. De prestaties van de jeugdelftallen hebben ook effect op het aantal jeugdleden. Dat aantal groeit in de eerste jaren van de 21e eeuw explosief. Het noopt de club tot een ledenstop, het aantal vrijwilligers is bij de kleine vereniging te laag om de nieuwe aanwas op te kunnen vangen.
Het eerste elftal kent eind jaren ’90 wisselende resultaten. Onder de nieuwe trainer Huber Vermeulen ontstaat in 1999 een vreemde situatie. Door een uitstekende competitiestart én een veelvuldig afgelaste wedstrijd maakt GPC in april nog kans om de eerste periodetitel te winnen. Maar GPC verliest van AZVV, en daardoor grijpt het niet alleen naast een ticket voor de nacompetitie voor promotie, maar moet het ook uitkijken zich niet te plaatsen voor nacompetitie voor degradatie. Zover komt het gelukkig niet. GPC gaat de nieuwe eeuw in als derdeklasser.
In 2000 besluit het bestuur een naamswijziging door te voeren. Om de binding met de stad te versterken heet GPC vanaf dan GPC Vlissingen, en wordt het huidige logo ontworpen. Het vizier bij het eerste elftal staat gericht op de lange termijn. De selectie ondergaat vele veranderingen en er wordt gebouwd aan een nieuw elftal rond de talenten uit de eigen jeugdafdeling. In 2000 wordt GPC achtste, een jaar later zevende. Voorafgaand aan het seizoen ‘01/’02 spreekt trainer Vermeulen de wens uit mee te doen om een periodetitel en het jaar daarna om de titel mee te kunnen spelen. Hoe mooi de woorden zijn, de resultaten sluiten er in de eerste helft van het seizoen niet op aan. GPC Vlissingen verliest van de eerste zeven wedstrijden er zes en in de winterstop staat het op een teleurstellende tiende plaats. Het is voor Huber Vermeulen het sein om op te stappen als trainer. Hij vindt dat hij de ploeg onvoldoende kan motiveren. Henk Ottens, dan trainer van het tweede elftal, wordt als interim-trainer voor de tweede seizoenshelft aangesteld. Ottens behoudt GPC Vlissingen voor de derde klasse, en eindigt na een moeizaam seizoen op de negende plaats. Hoewel de resultaten anders zeggen, worden de contouren van het nieuwe GPC Vlissingen zichtbaar en komt de nieuwe stap omhoog steeds dichterbij.
Op 28 maart 2001 zorgt GPC Vlissingen ervoor dat een oude traditie nooit verloren zal gaan. Die avond worden opnames gemaakt voor het uitbrengen van een CD. Erevoorzitter Anton Hendrikse zingt, begeleid door een koor van GPC Vlissingen leden en de muziek van John Brinkhaus. Het is een initiatief van John Dane, die met de CD de stem van de erevoorzitter voor de eeuwigheid heeft vast willen leggen. Zodat het clublied tot in de lengte der dagen zoals vertrouwd door Anton Hendrikse in te zetten is.
Als opvolger van interim-trainer Henk Ottens heeft GPC Vlissingen Hans van de Rafelaar aangesteld. Hoewel de prestaties onder de nieuwe trainer in het eerste halfjaar goed zijn, botert het niet tussen spelers en trainer. GPC Vlissingen plaatst zich in 2003 nog wel voor de nacompetitie, maar die maakt Van de Rafelaar niet meer mee. De trainer stapt na de reguliere competitie op. Met Hans Hendrikse, Buddy van Gorkom en Guus Vantricht aan het roer blijkt GPC Vlissingen in de nacompetitie een maatje te klein voor De Alblas. Het bestuur stelt Carlos de Jonge aan als opvolger van Van de Rafelaar. In zijn eerste seizoen is de ploeg van De Jonge een van de betere ploegen in de derde klasse en eindigt het uiteindelijk als derde.
2004 – 2014: 50 jarig jubileum en op naar de 1e klasse
In 2004 gaan er stemmen op voor een fusie tussen GPC Vlissingen, Zeeland Sport en VC Vlissingen. Op een avond in april klinkt luidkeels het beruchte clublied van GPC Vlissingen door de kantine aan de Bosweg. Het is het antwoord van de leden op de vraag of de club in bespreking zou willen gaan met de gemeente, Zeeland Sport en VC Vlissingen over fusieplannen. Als Peter Galle, die op verzoek van de gemeente de besprekingen voert, zijn zegje heeft gedaan, stemt meer dan 90% van de leden van GPC Vlissingen tegen de plannen. Met het spontaan ingezette clublied als onderbouwing.
Met het feest van het 50-jarig jubileum nog vers in het geheugen begint GPC Vlissingen in de zomer van 2004 met goede moed aan het nieuwe seizoen. De titel pakken, dat is het doel van de club. Het wordt het beste seizoen uit de historie van GPC Vlissingen. Het verliest weliswaar de tweede wedstrijd van het seizoen, maar mag zich in maart als eerste Zeeuwse club tot kampioen kronen. Regilio Pinas wordt Zeeuws Topscorer en in het toernooi om de districtsbeker reikt GPC Vlissingen na zeges op hoger spelende ploegen als Arnemuiden en Groote Lindt tot één ronde voor het eindtoernooi. Daarin blijkt zondag-eersteklasser SV Triborgh een maatje te groot. Als kampioen promoveert GPC Vlissingen naar de tweede klasse, en speelt het op zijn hoogste niveau ooit.
Dat de rek nog lang niet uit de ploeg is, blijkt in het seizoen ‘05/’06. Het mengt zich direct in de top van de ranglijst en de doelstelling ‘linkerrijtje’ lijkt niet uit de lucht te zijn gegrepen. Toch komt GPC Vlissingen nog bijna in de problemen. Uiteindelijk wordt het na een reeks nederlagen achtste. Aan het eind van het seizoen neemt GPC Vlissingen afscheid van Carlos de Jonge. Zijn opvolger is Edwin Kriens. Hij begint met zijn ploeg als outsider voor het kampioenschap aan de competitie. Topfavoriet is Arnemuiden, dat degradeerde uit de eerste klasse. Al na vier wedstrijden worden de krachtsverhoudingen duidelijk. Arnemuiden en GPC Vlissingen melden zich samen op kop en gaan strijden om de titel. Op zaterdag 10 februari ontmoeten de titelkandidaten elkaar aan de Bosweg. Het wordt de misschien wel mooiste wedstrijd uit de clubgeschiedenis. Meer dan duizend toeschouwers zien GPC Vlissingen, als de rookwolken van het gigantische vuurwerk zijn opgetrokken, in het eerste halfuur over Arnemuiden heen denderen. 3-0 staat het na dertig minuten. Het wordt uiteindelijk 4-2 en GPC Vlissingen is op weg naar de titel. Thuis tegen Bruse Boys moet het gebeuren en het gebeurt ook, zij het moeizaam. GPC Vlissingen wint met 2-1 en is kampioen van de tweede klasse. Opnieuw levert de club een Zeeuws Topscorer, dit keer in de persoon van Robin de Pagter.
In het kielzog van de successen van het eerste elftal, doet ook het tweede van zich spreken. In 2005 pakt GPC Vlissingen een zogenaamde dubbel, als onder leiding van Johan Schouten het tweede elftal net zo afgetekend als het eerste kampioen wordt van de tweede klasse. Het jaar na de titel houdt GPC Vlissingen 2 zich makkelijk staande in de reserve eerste klasse. Het eindigt met een zesde plaats zelfs in het linkerrijtje. Maar het grote succes komt een jaar later. Opnieuw beleeft de vereniging GPC Vlissingen een topjaar, als het eerste elftal kampioen wordt van de tweede klasse en het tweede elftal het onmogelijke presteert. Met Marco Schroevers in plaats van Johan Schouten aan het roer eindigt GPC Vlissingen 2 achter ASWH 3 als tweede, en omdat de club uit Hendrik-Ido-Ambacht met het tweede elftal al uitkomt in de reserve hoofdklasse, mag het derde elftal niet promoveren. Die eer komt toe aan GPC Vlissingen 2, dat in het seizoen 2007/2008 uit zal komen in de reserve hoofdklasse, het hoogste niveau in Nederland voor reserve-elftallen.
GPC Vlissingen in de eerste klasse. Een jaar op avontuur en dan weer terug naar de tweede klasse, is zowel binnen als buiten de vereniging de verwachting. Na drie wedstrijden blijft de televisie in de kantine van GPC Vlissingen wat langer op Omroep Zeeland Teletekst pagina 661 staan. Het debuterende clubje uit Vlissingen staat alleen aan kop in de eerste klasse. Uiteraard kan de ploeg die klassering niet vasthouden. Het eindigt de competitie wel op een meer dan verdienstelijke zesde plaats. Ook het tweede elftal presteert ver boven verwachting. Het sluit de eerste seizoenshelft zelfs af als tweede. Na de hervatting wint het echter nog maar drie wedstrijden en eindigt het uiteindelijk net als het eerste als zesde.
Onder de nieuwe trainer André Maas begint GPC Vlissingen aan het tweede seizoen in de eerste klasse. De club is inmiddels bekend bij de tegenstander en kent een veel moeizamer seizoen dan de jaargang ervoor. Het staat na tien wedstrijden zelfs laatste, maar op karakter en vechtlust klimt de ploeg naar boven. Een 0-0 gelijkspel tegen Nivo Sparta op de laatste speeldag zorgt ervoor dat de ploeg nacompetitie voor degradatie ontloopt. Het seizoen mag dan minder spectaculair zijn verlopen dan het eerste seizoen, geheel tegen de verwachting van Zeeuwse voetballiefhebbers handhaaft GPC Vlissingen zich voor het tweede seizoen op rij.
In het seizoen ‘09/’10 kan GPC Vlissingen de nacompetitie tegen degradatie niet ontlopen. Vlak voor die nacompetitie stuurt de club trainer André Maas wegens tegenvallende resultaten weg. Zijn positie wordt overgenomen door Jurriaan van Poelje, die toch al aangesteld was voor het nieuwe seizoen. Onder Van Poelje overleeft GPC Vlissingen ternauwernood de nacompetitie. In de eerste ronde van de nacompetitie is SSV’65 twee keer de beter ploeg, maar wint GPC Vlissingen dankzij een makkelijk gegeven penalty in blessuretijd van de return. Om in de eerste klasse te mogen blijven spelen, moet het in de beslissingswedstrijd op het veld van Tholense Boys winnen van Sliedrecht. In een sfeervolle ambiance gebeurt dat ook. GPC Vlissingen wint met 3-0. Om een herhaling van het afgelopen seizoen te voorkomen trekt GPC Vlissingen zes nieuwe spelers aan. Het sorteert effect; van de eerste zes wedstrijden in het seizoen ‘10/’11 wint GPC Vlissingen er vijf en speelt het er eentje gelijk. De ploeg droomt even van een periodetitel, maar verliest vervolgens twee keer op rij. Uiteindelijk sluit GPC Vlissingen het seizoen af op een 8e plaats. Het verzekert zich van een vijfde jaar in de eerste klasse. Hoewel de trots over het lange verblijf in de eerste klasse overheerst, nemen de twijfels binnen GPC Vlissingen toe. De club loopt op zijn tenen en heeft moeite met het hoofd boven water te houden, op sportief en financieel gebied. Het einde van de gouden lichting komt nabij en zicht op een nieuwe goede generatie jeugdspelers is er niet. Het seizoen ‘11/’12 verloopt dan ook moeizaam. Na acht wedstrijden is pas twee keer gewonnen en moet naar onder gekeken worden. Door een uitstekende slotfase speelt GPC Vlissingen het degradatiespook van zich af. Als negende sluit het de competitie af.
In de zomer van 2012 moet GPC Vlissingen plots op zoek naar een nieuwe trainer, als Jurriaan van Poelje onverwacht naar de jeugdopleiding van Sparta vertrekt. Als vervanger stelt de club Leendert Geelhoed aan. Het huwelijk tussen Geelhoed en GPC Vlissingen blijkt niet gelukkig. Na zeven wedstrijden (1 keer winst, 1 gelijkspel en 5 nederlagen) stapt de trainer op. Als reden geeft Geelhoed aan dat de chemie tussen selectie en oefenmeester ontbrak. In Michel Leonhart vindt GPC Vlissingen een nieuwe trainer. Hij krijgt één missie mee: het voorlaatste staande GPC Vlissingen behouden voor de eerste klasse. Het blijkt onbegonnen werk. De nacompetitie is al snel het hoogst haalbare, maar in een zenuwslopende slotfase van de competitie grijpt GPC Vlissingen aan het kortste eind. Na zes jaar komt er een eind aan het avontuur van de club in de tweede klasse. Het tweede elftal, dat na het geweldige eerste seizoen een jaar later degradeerde uit de hoofdklasse, komt in 2013 net te kort voor de titel in de eerste klasse, maar promoveert wel opnieuw naar het hoogste niveau.
Als degradant uit de eerste klasse begint GPC Vlissingen als favoriet aan het seizoen ‘13/’14. Die rol kan het maar moeilijk waarmaken. Vooral in thuiswedstrijden heeft de ploeg het na jaren van verdedigen moeilijk met het spel maken. In uitduels komt GPC Vlissingen veel beter voor de dag. Gaandeweg het seizoen leert de ploeg beter omgaan met de nieuwe situatie, wat resulteert in een geweldige eindsprint. Het eindigt uiteindelijk zelfs op de tweede plaats en mag op voor de nacompetitie voor promotie naar de eerste klasse. Daarin blijkt Zuidland over twee wedstrijden uiteindelijk te sterk.
2014 – 2019: Bouwen aan de toekomst
Een stabiele tweedeklasser zijn, dat lijkt de jas die GPC Vlissingen het beste past. Het seizoen ’14-’15 is daar een mooi voorbeeld van. De club is onder de nieuwe trainer Karl Vergouwen geen titelkandidaat, maar hoeft zich ook geen zorgen te maken over degradatie. Met een vierde plaats voert GPC Vlissingen de grote middenmoot aan. Ook in het seizoen ‘15/’16 lijkt er niks aan de hand voor de club. Het grijpt na een goede seizoensstart net naast de eerste periodetitel en lijkt mee te kunnen gaan doen om de bovenste plaatsen. Tot de ploeg stopt met winnen. Acht keer achter elkaar wordt niet gewonnen en van de tweede plaats glijdt GPC Vlissingen langzaam af naar de degradatiezone. Het eindigt uiteindelijk als twaalfde en moet totaal onverwacht het vege lijf via de nacompetitie proberen te gaan redden. Het blijkt onbegonnen werk. In de eerste ronde is Arnemuiden twee keer te sterk. Binnen drie jaar degradeert GPC Vlissingen van de eerste naar de derde klasse en moet het gaan bouwen aan een nieuwe toekomst.